Οι επαφές με άλλους λαούς –πολεμικές ή ειρηνικές– άφησαν τα ίχνη τους στη γλώσσα μας όπως έχει συμβεί με τις γλώσσες των περισσότερων λαών, κυρίως της Ευρώπης.Έτσι, ανάλογα με τις ιστορικές, πολιτικές ή κοινωνικές συνθήκες η γλώσσα εμπλουτίζονταν με αντίστοιχες γαλλικές, αγγλικές, ιταλικές κ.α. λέξεις, οι οποίες όμως προσαρμόζονταν συνήθως στους γραμματικούς κανόνες της ελληνικής.Κι αυτό το φαινόμενο είναι μάλλον κανονικό για ένα λαό με ιστορία( βλ. Μανόλης Τριανταφυλλίδης, “Οι Ξένες Γλώσσες και η Αγωγή”, 1946) και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή βαθύτερη κρίση της γλώσσας.
Πολλές λέξεις,λοιπόν, προερχόμενες από ξένες γλώσσες, έχουν εισχωρήσει πια, έχουν αφομοιωθεί κι έχουν ενταχθεί στο κλητικό σύστημα της νεοελληνικής γλώσσας:
* αλτρουισμός = η ανυστερόβουλη φροντίδα για το καλό των άλλων (<γαλλ. altruisme <λατ. alter = άλλος) * αριβισμός = η τάση για γρήγορη εξέλιξη, με τη χρήση οποιουδήποτε μέσου (<γαλλ. arrivisme) * μποϊκοτάζ = εμπορικός αποκλεισμός (<γαλλ. boycottage) *βερσιόν = παραλλαγή (<γαλλ. version) * βερμπαλισμός = μεγαλοστομία (<διεθν. verbalisme <λατ. verbum = λόγος) * κόμπλεξ = ψυχικό σύμπλεγμα (γαλλ. complexe, αγγλ. complex) * ινκόγκνιτο = ανεπίσημα, κρυφα (<ιταλ. incognito <λατ. incognitus = άγνωστος)* γούστο = καλαισθησία (<ιταλ.gusto) * κοντράστ = αντίθεση (συνήθως φωτός και σκιάς) (<αγγλ. contrast)* καμπάνια = έρευνα για την προβολή κάποιου γεγονότος, διαφήμιση προϊόντος (<ιταλ. campagna) * βέρος = γνήσιος, π.χ. βέρος Αθηναίος (<ιταλ. vero) * ασορτί = αρμονικός συνδυασμός (συνήθως ενδυμάτων) (<γαλλ. asorti) * κλισέ = τυποποιημένη έκφραση (<γαλλ. cliche)
